Μια φορά κι ένα καιρό, ένα μικρό κεράκι βρισκόταν σε ένα δωμάτιο μαζί με άλλα κεριά. Κεριά μεγαλύτερα, κεριά μικρότερα, κεριά πολύχρωμα, κεριά ομορφότερα. Μερικά ήταν δεμένα με κορδέλες πολύχρωμες, άλλα ήταν πιο απλά, σαν κι αυτό. Δεν ήξερε όμως το λόγο που βρισκόταν εκεί...

Όταν έπεσε ο ήλιος και σκοτείνιασε, είδε έναν άνθρωπο να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο...

Ερχόταν προς το μέρος του κρατώντας ένα αναμμένο σπίρτο. Κατάλαβε ότι θα του έβαζε φωτιά.

- Μη!! φώναξε, σε παρακαλώ μη!

Όμως, ήξερε ότι δεν μπορούσε να ακουστεί και ετοιμάστηκε να υποφέρει τη δοκιμασία, που ήταν σίγουρο ότι θα ακολουθούσε. Προς μεγάλη του έκπληξη το δωμάτιο γέμισε με φως. Αναρωτήθηκε από πού έρχεται το φως, αφού ο άνδρας είχε σβήσει το σπίρτο...

Κατάλαβε ότι προερχόταν από τον εαυτό του...

- Ίσως ο λόγος που βρίσκομαι στη Γη, είναι για να δίνω φως, ψιθύρισε. Και αυτό έκανε...

Έτσι και οι μαθητές των ΣΤ 1 και ΣΤ 2 τάξεων του 2ου Δημοτικού Σχολείου Σιδηροκάστρου, πιστεύοντας πως και αυτοί μπορούν να δώσουν λίγο φως στον κόσμο, την Πέμπτη 20/12/2012 επισκέφθηκαν τα ιδρύματα της πόλης, ΚΕΠΕΠ και Γηροκομείο . Μοίρασαν δώρα , τραγούδησαν χριστουγεννιάτικους ύμνους και τραγούδια , αντάλλαξαν ευχές με τους τροφίμους και το προσωπικό, δίνοντας "λίγο φως" από το φως τους, δίνοντας "λίγη χαρά" από τη χαρά τους, "λίγη ζωντάνια" από τη ζωντάνια τους, στους συνανθρώπους μας που φιλοξενούνται ή εργάζονται σε αυτούς τους χώρους αγάπης.

ΔΟΜΤΖΙΔΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΣΑΠΟΥΝΤΖΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ