Το πρώτο λιομάζωμα στο σχολείο μας
Ήταν Απρίλης του 2018, πριν τριάμισι χρόνια, όταν αποφασίσαμε με τα τότε δύο τμήματα της ΣΤ΄ πως η αυλή μας χρειάζεται περισσότερη σκιά, ομορφιά και πράσινο. Δεν πέρασαν λίγες μέρες και κάναμε τις σκέψεις μας πραγματικότητα. Δέκα μικρές ελιές –ούτε μισό μέτρο δεν ήταν τότε-φυτεύτηκαν από μαθητές, μαθήτριες και δασκάλους με μεράκι και προσδοκία. Μάλιστα τις περίφραξαν με σύνεση, για να αντέξουν στις μπαλιές και στις άλλες απροσεξίες.
Εννοείται πως δεν τις αφήσαμε στην τύχη τους. Χειμώνα καλοκαίρι τις ποτίζαμε, τις κλαδεύαμε, τις λιπαίναμε. Και καθώς τα χρόνια πέρασαν, οκτώ από εκείνες τις πρώτες που φυτέψαμε έφτασαν υγιείς ως τις μέρες μας. Και φέτος κάρπισαν οι πέντε από αυτές. Οι τρεις φορτώθηκαν καλά καλά με πολλές ελιές και οι άλλες δυο λιγότερες.
Τα είδαν όλα αυτά τα παρατηρητικά ξεφτέρια της Γ΄ τάξης και μαζί με τη δασκάλα τους Αναστασία Κολσούζογλου προσφέρθηκαν πρώτα να τις ξεφορτώσουν. Παίρνοντας δυο-τρεις μαύρες σακκούλες και με μπόλικη όρεξη ανέλαβαν να μαζέψουν τους ωραίους καρπούς, οι οποίοι έπεσαν στις σακκούλες… μέχρις ενός. Μόνο τα φύλλα έμειναν στα καημένα τα δεντράκια. Μπράβο στα τριτάκια μας! Και τις ελιές μας μάζεψαν και δεν πήγε χαμένος ο κόπος μας, αλλά κι έτσι γλίτωσε η καλή μας η κυρία Βαρβάρα, η καθαρίστρια, από τις ελιές που είχαν αρχίσει να πέφτουν κάτω και ήταν δύσκολο να σκουπιστούν. Στο τέλος, μετά το ευχάριστο λιομάζωμα, βγήκαν και μια ωραία αναμνηστική φωτογραφία με τη δασκάλα τους.
Τι θα κάνουμε τώρα μ’ αυτές τις ελιές που πρέπει να ήταν περισσότερες από 6-7 κιλά και φαίνονται πολύ νόστιμες;
Αύριο μάλλον θα μάθουμε, γιατί οι δασκάλες και οι δάσκαλοι μαζεύτηκαν και συζητούσαν το μεσημέρι και, δεν μπορεί, κάτι θα είπαν και γι’ αυτό. Και του χρόνου!
